Advayavada Study Plan - week 5

Dear friends,

 

The purpose of Advayavada Buddhism is to become a true part of the whole.

 

The purpose of the autonomous Advayavada Study Plan (ASP) is that we study (and debate in a local group, the family circle or with good friends) the meaning and implications of the weekly subject, not as a formal and impersonal intellectual exercise, but in the context of whatever we ourselves are presently doing or are concerned with, or about, such as our health, relationships, work, study, our place in society, etc.

 

Advayavada Buddhism does not tell you what to do or believe, but how to make the very best of our own lives by indeed attuning as best as possible with wondrous overall existence advancing over time now in its manifest direction.

 

This week (5) we again closely survey the Noble Eightfold Path (the Buddha's fourth noble truth) that eliminates the cause of suffering.

 

In Advayavada Buddhism, the Noble Eightfold Path is fully personalized: it is firmly based on what we increasingly know about ourselves and our world, and trusting our own intentions, feelings and conscience. Adherence to the familiar five precepts (not to kill, not to steal, sexual restraint, not to lie, and refraining from alcohol and drugs) and a well-considered understanding of the three (in Advayavada Buddhism, four) signs of being and the Buddha’s four noble truths suffice to start off on the Path at any time.

 

The Path is understood dynamically in Advayavada Buddhism, i.e. as an ongoing and fully autonomous, non-prescriptive, investigative and creative process of progressive insight, reflecting in human terms wondrous overall existence becoming over time. It is composed of (1) our very best (Pali: samma, Sanskrit: samyak) comprehension or insight followed by (2) our very best resolution or determination, (3) our very best enunciation or definition (of our intention), (4) our very best disposition or attitude, (5) our very best implementation or realization, (6) our very best effort or commitment, (7) our very best observation, reflection or evaluation and self-correction, and (8) our very best meditation or concentration towards an increasingly real experience of samadhi, which brings us to a yet better comprehension or insight, and so forth.

 

Nirvana is, in Advayavada Buddhism, the total extinction of suffering as a result of our complete reconciliation with reality as it truly is.

 

Kind regards,

John Willemsens,

Advayavada Foundation.

@advayavada

Het concept Leegte (Blum)

Geen begrip beschrijft het unieke van het Mahayana denken beter dan shunyata of  'leegte', een concept dat tegelijkertijd verontrustend, verwarrend en mysterieus is. Het concept ontstaat in het vroege boeddhisme met de doctrine van het niet-zelf, of anatman, die zegt dat de mens verstoken is van een permanente, onveranderlijke identiteit. In het Mahayana heeft het bijvoeglijk naamwoord shunya of  'leeg' een uitgebreidere betekenis en wordt beschouwd als een religieuze kwaliteit op zichzelf, die wordt uitgedrukt door het abstracte achtervoegsel ta. Men kwam tot de diepgaande conclusie dat alle fenomenen worden gekenmerkt door deze eigenschap van het ontbreken, het verstoken zijn, van een ondubbelzinnig, permanent en herkenbaar element. En dit 'ontbreken' is de feitelijke sleutel tot het begrip van de religieuze waarheid over alle fenomenen. Zo ontstond Leegte, een nieuwe uitdrukking van de ultieme waarheid van het bestaan.

 

Het concept van Leegte werd voor het eerst ontwikkeld in de Prajnaparamita sutra's van de Volmaakte Wijsheid, waar wordt gesteld dat de waarheid van de wereld boven elk dualistisch onderscheid verheven is. De teksten weerlegden de positie die in de canonieke Abhidharma wordt ingenomen, die het gebrek van een onveranderlijke zelf in de mens verklaarde met de gedachte van een tijdelijke bundeling van individuele elementen die op zichzelf wezenlijk en herkenbaar zijn. De conceptuele fout van de Abhidharmisten was dat ze het wezen of zelf van een persoon [enkel] vervingen door een groter aantal [vijf] onbeduidende elementen, wat nog steeds impliceerde dat de wereld zoals die wordt waargenomen werkelijk is. Voor Mahayana-geleerden zijn deze specifieke elementen, dharma's genoemd (niet te verwarren met de Dharma, de leer van de Boeddha), net zo verstoken van een onveranderlijk wezen als de mens zelf. (hertaald uit Leegte, door Mark C. Blum, in Boeddhisme, red. Kevin Trainor, p.140, Kerkdriel 2012)